Mało ludzi zdaje sobie sprawę, że materiał tapicerski do kanapy to kwestia indywidualnego wyboru. Istnieje wiele rodzajów materiałów obiciowych. Każdy z nich znajduje swoich wielbicieli ze względu na właściwości i wygląd. Przyglądamy się trzem najpopularniejszym materiałom stosowanym do wykończenia kanap.
POSZYCIE WELUROWE
Welur jest delikatnym, miękkim materiałem o aksamitnym dotyku. Przy tym jest dość elegancki w wyglądzie i doskonale komponuje się z kanapami w niemal każdym stylu. Meble z tym materiałem nadają wnętrzu szlachetności i szyku. Obicia welurowe możemy spotkać w niemal każdym kolorze i ich paleta jest niemal nieograniczona, lecz wciąż najmodniejszymi kolorami są beże i odcienie szarości. Dobrej jakości welur jest bardzo odporny na otarcia.
OBICIA LNIANE
Naturalny len charakteryzuje się miękką strukturą i wysoką gniotliwością – co przez wielu sympatyków przytulnych i miękkich kanap jest uważane za zaletę. Aby zwiększyć wytrzymałość naturalnego lnu stosuje się do niego domieszki bawełny, wełny lub poliestru. Obicia lniane do kanapy posiadają dużą odporność na przetarcia, nie elektryzują się, a przy tym wykazują właściwości antybakteryjne i antyalergiczne. Kolorystycznie wciąż pożądane są naturalne barwy lnu, ewentualnie delikatne szarość, lecz daje się zauważyć delikatny trend na obicia lniane barwione w wyraziste kolory.
WYKOŃCZENIE SKÓRZANE
Skóra, odpowiednio spreparowana, staje się bardzo trwałym materiałem, w który możemy wyposażyć naszą kanapę. Posiada bardzo szczególną cechę – wraz z upływem czasu i „starzeniem się”, nabiera co raz lepszego wyglądu. Z reguły uważa się ją za bardzo sztywny materiał, lecz dzięki wykorzystaniu odpowiednich technik wyprawiania, uzyskuje się skóry zaskakująco miękkie i ciepłe. Nie istnieją ograniczenia jeśli chodzi o zastosowanie barw – modne jest barwienie skór zarówno w stonowanych, miękkich barwach, jak i wyrazistych, pełnych kolorach. Należy jednak pamiętać, że dobrej jakości skóra to stosunkowo drogie rozwiązanie, które dodatkowo potrzebuje odpowiedniej i systematycznej konserwacji.
