Chałwowa paleta i brazylijski kamień – artystyczne wnętrze od Rhino Home

W świecie, w którym tempo przytłacza oddech, a wizualny hałas nie zna granic – czy cisza przestrzeni nie staje się największym luksusem współczesnego mieszkania?

W sercu Krakowa, gdzie historia spotyka się z nowoczesną wrażliwością, powstało wnętrze, które nie tylko się ogląda, lecz doświadcza całym sobą. Projekt Aleksandry Byrczek prowadzącą autorską pracownię Rhino Home nie jest wyłącznie odpowiedzią na funkcjonalność – to filozoficzna opowieść o miłości do natury, użytkowej sztuki i ciszy, która koi.

Portret mieszkańca – między sztuką a kontemplacją

Kim jest człowiek, który wybiera taką przestrzeń? To wrażliwy nomada codzienności. Miłośnik dialogu między tym, co organiczne, a tym, co świadomie zaprojektowane. Ktoś, kto zamiast ścian potrzebuje oddechu, a zamiast dekoracji – znaczenia.

To wnętrze nie narzuca się, ale zaprasza do rozmowy. Słucha. Odpowiada strukturą glinianych ścian, szlachetnością brazylijskiego kwarcytu i miękkością barw, które otulają jak ciepły, kaszmirowy szept.

Czy minimalizm to pojęcie względne?

W tej realizacji minimalizm nie jest ani skrajny, ani chłodny. Jest opowieścią o umiarze pełnym treści. O rezygnacji z nadmiaru na rzecz emocji ukrytych w detalach. Kremowo-chałwowa paleta rozmywa granice między fizycznym a metafizycznym komfortem. To nie tylko kolor – to stan ducha. Inspiracja barwami kwarcytu, którego lśnienie można odnaleźć w kuchennym blacie, niczym pejzaż zamknięty w kamieniu.

Każdy element został nasycony jego tonalnością – konsekwentnie i z czułością. Struktury, światła, materiały – wszystko współbrzmi, jak utwór grany na jednej, ale głęboko nastrojonej strunie.

Design jako rytuał codzienności

Pod stopami – drewniane deski ułożone w kwadraty, przypominające geometryczny dywan, na którym z lekkością spoczywają współczesne rzeźby codziennego użytku. Krzesła, stół THE Good Living, lampa Flos Diabolo – projekt Achille Castiglioniego – wszystko to tworzy narrację o sztuce, która nie potrzebuje piedestału, by zachwycać.

A obok tego – emocjonalny kontrapunkt: pomarańczowy donut zaprojektowany przez Sabrinę Marcelis dla IKEA. Ikona pop-designu w łazience – niczym słodka nuta w kompozycji pełnej harmonii. Cukierek, chałwa, czekolada… smaki dzieciństwa zaklęte w formie.

Architektura jako poezja bytu

Czy przestrzeń może przenikać się jak wersy wiersza? W tym mieszkaniu – zdecydowanie tak. Otwarte linie, płynność stref, brak dosłownych granic – pozwalają na swobodną kontemplację i swobodę bycia. To architektura, która nie narzuca ram, ale daje ramiona. Czułe, stabilne, gotowe na to, by przyjąć codzienność w jej pełni.

Projekt: Aleksandra Byrczek – Rhino Home

Zdjęcia: Katarzyna Osikowska-Tasz / Pietruszka Fotografii