Sztuka codzienności. Modernistyczne wnętrze na Żoliborzu | Proj.: Kamila Palmowska-Ziemba

W samym sercu Żoliborza, w kamienicy z lat 50., znajduje się 62-metrowe mieszkanie, które przenosi nas w czasie – do epoki powojennego modernizmu, kiedy funkcjonalność szła w parze z elegancją, a światło i proporcje grały pierwsze skrzypce. Projekt Kamili Palmowskiej-Ziemby to piękna opowieść o szacunku do historii i umiejętnym przełożeniu jej języka na współczesne realia. To wnętrze, które nie krzyczy – ono opowiada. Delikatnie, konsekwentnie i z duszą.

W harmonii z kontekstem – światło, natura i pamięć miejsca

To mieszkanie nie mogłoby wyglądać inaczej – bo zostało zaprojektowane w odpowiedzi na kontekst: zielone osiedle, idea miasta-ogrodu, otulający starodrzew. Tu każde rozwiązanie – od układu po dobór materiałów – podporządkowane jest światłu i spokojowi, jaki daje zieleń za oknem.

Pastelowe lamperie, klasyczne drzwi z ceramicznymi gałkami Limoges, delikatna paleta beżów i bieli – wszystko pracuje na rzecz spokoju, naturalności i autentyczności. A pod stopami? Prawdziwy skarb – odrestaurowany dębowy parkiet ułożony w jodełkę. Projektantka z pietyzmem ocaliła jego fragmenty podczas zmian układu funkcjonalnego i pięknie wkomponowała je w nową przestrzeń. To hołd dla historii, ale też dowód na to, że można ją zintegrować z nowoczesnością bez fałszywych nut.

Przedpokój – ergonomia, która zaprasza

Wąski korytarz zamienił się w przestrzeń z charakterem. Niebieska szafa z łagodnie zaokrąglonym bokiem to więcej niż mebel – to rzeźbiarska forma, która płynnie prowadzi nas w stronę strefy dziennej. Plakat „Odmiany kawek” Jakuba Zasady puszcza do nas oko, dodając lekkości i humoru.

A podłoga? Mozaika z drobnych płytek w kontrastowych barwach – nieco retro, mocno autentyczna. Taki patchwork jak dawniej – z resztek, ale z sercem. Te detale budują wyjątkowy klimat i wciągają w historię wnętrza.

Salon i kuchnia – wspólna opowieść

Sercem domu jest salon połączony z kuchnią – przestrzeń, w której życie płynie swoim rytmem. Okrągły stół Art Deco i krzesła Motylki Hałasa w pomarańczowym welurze to duet idealny – ponadczasowy, lekki, pełen wdzięku. Każdy mebel, każda lampa to ukłon w stronę historii designu, ale bez przesadnej dosłowności.

Kuchnia jest spokojna – krem i błękit łączą się w miękką kompozycję. Szkliwione płytki, dębowy blat, ceramiczny zlew i miedziana bateria – to wszystko składa się na styl retro w świeżej, współczesnej wersji. A przytulność? Tu zapewnia ją oliwkowa wersalka i radosny fotel w pomarańczowym sztruksie. Retro balansuje z nowoczesnością, bez nadęcia.

Sypialnia – minimalizm z emocją

Metalowe łóżko, błękitna lamperia i kinkiety od Zangry. Surowe, a jednak ciepłe. Plakat „Kiss” Roberta Kuty dodaje emocjonalnego kontrapunktu, a subtelna szafa w kolorze ścian wtapia się w tło, budując poczucie ładu i spokoju.

Pokój dziecka – radość, ruch i pastelowa lekkość

Tutaj króluje ruch i zabawa. Mobil w stylu Caldera, maskotki, tygrysi dywan. Do tego meble z Woodiki – piękne drewno i solidna forma. Pistacjowa lamperia buduje przyjazną atmosferę i koresponduje z resztą mieszkania, tworząc spójną całość.

Gabinet – funkcjonalizm w czystej postaci

Dawna kuchnia stała się domowym biurem. Długi blat, lampa na wysięgniku, a do tego krzesło Cesca Breuera – Bauhaus w nowoczesnym wydaniu. Minimum formy, maksimum treści.

Łazienka – powrót lastryko i geometryczna gra

Lastryko wraca, i to w wielkim stylu. Tutaj w duecie z heksagonami tworzy przyjemną kompozycję między fakturą a rysunkiem. Światło rozproszone przez kinkiety o technicznej formie miękko otula przestrzeń. Wnęka prysznicowa została wydzielona subtelną ścianką – nic nie zakłóca proporcji, a funkcjonalność pozostaje bez zarzutu.

To mieszkanie to coś więcej niż dobrze zaprojektowana przestrzeń. To opowieść o tym, że modernizm – jego prostota, światło i funkcjonalność – wciąż jest aktualny. To wnętrze dla ludzi, którzy chcą celebrować codzienność – doceniać światło, teksturę drewna, autentyczność materiałów.

Projekt: Kamila Palmowska-Ziemba
www.palmowska.studio

Zdjęcia: Mateusz Kowalik
www.mateusz-kowalik.com