Stworzenie wygodnych, pojemnych i funkcjonalnych miejsc do przechowywania jest trudnym wyzwaniem. Szczególnie kiedy szafy i półki mają współtworzyć klimat aranżacji, a nie przytłaczać pomieszczenie. Świetnym przykładem dobrze zorganizowanych miejsc do przechowywania, jest najnowsza realizacja Atelier Starzak Strebicki. Biuro specjalizuje się w bardzo kreatywnych i autorskich rozwiązaniach, dopasowanych do potrzeb użytkowników. Tym razem w mieszkaniu z lat 70. zaproponowali zabudowy i meblościanki, spełniające oczekiwania pięcioosobowej rodziny. Architekci zadbali szczególnie o najmłodszych domowników, dla których stworzyli prawdziwy plac zabaw.
Praktyczne miejsca do przechowywania – jak je zorganizować?
Meblołóżko
Zadaniem architektów była przebudowa mieszkania z lat 70. Lokal o powierzchni 84m2 musiał zostać przystosowany do potrzeb pięcioosobowej rodziny. Taka ilość domowników z pewnością potrzebuje sporo miejsca do przechowywania, dzięki czemu łatwiej utrzymać porządek i kontrolę nad posiadanymi rzeczami. Jednocześnie ważne było, by na ograniczonym metrażu, wyodrębnić przestrzeń dla każdego z mieszkańców. Właśnie tak powstał pomysł na meblołóżko w pokoju dziecięcym. Projekt zakładał wyodrębnienie trzech stref spania rozlokowanych na różnych poziomach. Każde łóżko z półeczką na książki i lampkę, tworzy przytulny kącik zapewniający prywatność we wspólnym pokoju. Jednocześnie jest to mebel do przechowywania, pełen skrytek, ukrytych szafek i szuflad, pozwalających schować wszystkie dziecięce skarby. Zdecydowano się również zamienić tradycyjne skrzydło drzwi na przesuwany panel w kolorze mebli z płyty stolarskiej fornirowanej jesionem. Przestrzeń na środku pokoju pozostawiono nieumeblowaną – ma być miejscem realizowania scenariuszy siostrzanych zabaw.
Jak urządzić pokój dziecka? Wywiad z architektem Magdaleną Miśkiewicz
Miejsca do przechowywania – meblościanka
Kolejnym projektem meblowym autorstwa architektów z Atelier Starzak Strebicki, była szafa w sypialni rodziców. Wykorzystano tutaj całą powierzchnię ściany, którą zabudowano szafami o wysokości pomieszczenia. Przestrzeń nad drzwiami również została zagospodarowana i umieszczono w niej półki, przywodzące na myśl dobrze znane pawlacze. Gładkie fronty zabudowy z jesionowego drewna pozbawiono uchwytów, a w zamian zaproponowano otwory w formie półokręgów. Dzięki temu uzyskano jednolitą powierzchnię, która płynnie wtapia się przestrzeń sypialni.
