Eklektyczne mieszkanie architektki w poznańskiej kamienicy z 1904 roku

Poznańska ulica Dąbrowskiego jest jedną z najdłuższych ulic miasta. Ciągnie się przez ponad osiem kilometrów, od dzielnicy Jeżyce daleko na peryferiach miasta, do wijącego się przez dzikie łąki strumienia Krzyżanka. Jej powstanie podyktowało stworzenie szosy pocztowej, stanowiącej szybkie połączenie między Poznaniem a stolicą Prus – Berlinem. Ponoć pokonanie tego dystansu dyliżansem pocztowym trwało zaledwie 26 godzin! Właśnie na ulicy Dąbrowskiego, na odcinku, który biegnie przez centrum miasta, znajduje się eklektyczne mieszkanie architektki Marii Jachalskiej. Zaprojektowane z myślą o duchu czasu i najwyższym szacunkiem do historii architektury, nie zostało pozbawione współczesnych perełek designu. Wnętrze zachwyca pastelową kolorystyką, a także wyjątkową selekcją wyposażenia oraz sztuki.

Poznańskie mieszkanie z secesyjną sztukaterią | Proj.: LBWA

Przedwojenna klasa, współczesny sznyt

Miejska, murowana zabudowa ulicy pochodzi w przeważającej mierze z samego początku XX wieku. Dominujący wówczas styl secesyjny, widoczny jest zarówno na fasadach podniszczonych kamienic, jak i na klatkach schodowych, a także w samych mieszkaniach. Finezyjne linie stolarki drzwiowej i okiennej oraz łagodne kształty ozdobnych gzymsów, zdołały przetrwać wojny światowe, komunizm i czas transformacji. Poznańska architektka wnętrz Maria Jachalska marzyła, właśnie o takim mieszkaniu w kamienicy. Apartament przy dawnej szosie pocztowej, to była miłość od pierwszego wejrzenia. Pomimo, iż stan mieszkania i kondycja wnętrza dalekie były od idealnego, architektka dostrzegła w nim potencjał, którego za nic nie chciała zmarnować.

Eklektyczne mieszkanie i paryskie inspiracje

Odnawiając mieszkanie, Maria Jachalska za wszelką cenę pragnęła zachować klimat z czasów świetności kamienicy, pochodzącej z 1904 roku. Oryginalne sztukaterie niestety rozpadły się przy pierwszym dotknięciu. Natomiast zastąpiły je nowe, możliwie jak najbardziej zbliżone do pierwowzoru. Także odtwarzając stolarkę okienną w salonie, architektka trzymała się ściśle dawnego projektu podziałów wpisanych w zwieńczoną łukiem wnękę. Jak przyznaje właścicielka, od początku prac nad aranżacją, towarzyszyła jej wizja wielkomiejskich, paryskich apartamentów. Inspirowały ją wnętrza, w których klasyczne, pamiętające pierwszych właścicieli niebotycznie wysokie pokoje są tłem dla mebli, oświetlenia i sztuki w różnych stylach i z różnych epok. Właśnie ten klimat przeniesiono na poznańskie Jeżyce. Jak w prawdziwym wielkomiejskim apartamencie, także i tu, przy ulicy Dąbrowskiego ścianami zawładnęła sztuka, także i w złotych ramach. Jednak najbardziej spektakularnym dziełem w tym wnętrzu jest potężna rzeźba mężczyzny bez głowy dłuta absolwenta poznańskiej ASP Krzysztofa Wojtukiewicza. Muskularny mężczyzna, chociaż bez głowy, puszcza do nas oko. To klasyczne, pełne harmonii wnętrze, lecz dalekie od sztampy i śmiertelnej powagi.  Maria Jachalska nie bała się również spotkania secesyjnego ducha kamienicy ze współczesnym designem czy z wysmakowanym oświetleniem, którego projekty powstały w latach 50. XX wieku.

Styl francuski | 5 pomysłów jak przenieść go do polskich wnętrz

Dobry układ

Apartament podzielono na dwie części. W pierwszej znajduje się pracownia architektoniczna Marii Jachalskiej o powierzchni 30 m kw. Natomiast część mieszkalna, zlokalizowana jest za kolejnymi drzwiami. Przestrzeń o powierzchni 90m2, posiada bardzo tradycyjny układ funkcjonalny. Składa się na niego długi wysoki korytarz i kolejne pokoje: salon, pokój gościnny, łazienka, kuchnia i jadalnia. Na końcu korytarza znajduje się sypialnia oraz garderoba. Pokoje posiadają, charakterystyczny dla wnętrz kamienicznych, układ amfiladowy i dzielą je drzwi z kryształowymi przeszkleniami. Również baza wnętrza jest tradycyjna – drewniana podłoga, ułożona we francuską jodełkę. Dębowy parkiet wędzony w ciemniejszym niż naturalny odcieniu, kontrastuje ze współczesnym umeblowaniem: fotelami, oryginalnymi stolikami pomocniczymi, welurową sofą Sits oraz z dywanem stylizowanym na wiekowy irański kobierzec.

Niewinna łazienka

Kropką nad i eklektycznej aranżacji jest łazienka, inspirowana stylem wiktoriańskim. Salon kąpielowy w bieli, charakteryzuje się niewinnością i łagodnością, jednocześnie idealnie wpisuje się w stylistykę mieszkania. Połączono tutaj migotliwą porcelanową mozaikę z płytkami marki Marazzi o rysunku marmuru calacatta. Zamiast wanny na lwich nogach, architektka zdecydowała się na jej bardziej współczesną wersję, czyli cienką wannę o opływowej formie. Ogromnym atutem pomieszczenia jest duże okno, dzięki któremu wnętrze jest rozświetlone, a piękno zastosowanych materiałów wybrzmiewa zdecydowanie mocniej. Obok nowoczesnych rozwiązań, w łazience znajdziemy stylizowany grzejnik oraz zabudowy meblowe z frezowanymi frontami i ozdobnymi uchwytami w formie kołatek. Idealnym dopełnieniem aranżacji jest chromowana armatura.

Łazienka w stylu wiktoriańskim – jak ją urządzić w nowoczesny sposób

Projekt wnętrza: Maria Jachalska
Autor zdjęć: Marcin Grabowiecki
Stylizacja: Eliza Mrozińska