Włoskie inspiracje w 30 metrowym mieszkaniu | Proj: Jacek Kamiński

30 metrowe mieszkanie oddane przez dewelopera posiadało korytarz, dużą kuchnię i łazienkę oraz niewielki pokój dzienny. Inwestorowi zależało na tym, żeby nie była to przestrzeń wyłącznie wygodna, ale która będzie budziła emocje oraz pozwoli na przyjmowanie większej liczby gości.

 

Włoskie inspiracje

 

Głównym źródłem inspiracji dla urządzenia tego mieszkania były włoskie lata 70., kiedy zdecydowane formy oblekane były w błyszczące lakiery, szkło, mosiądz i marmur. Wszystkie ściany postawione przez dewelopera zostały wyburzone, a przestrzeń podzielona na nowo. W ten sposób, w 30-metrowej kawalerce, zawarto nie tylko przestronną część dzienną z aneksem kuchennym oraz wydzieloną sypialnię, ale również stworzono reprezentacyjną strefę wejściową. Przedpokój, często sprowadzany do roli komunikacji, jest tutaj odważną wizytówką całego wnętrza. Ściany, a także drzwi do łazienki oraz szafy na okrycia wierzchnie, pokryte zostały purpurową farbą o wysokim połysku. Głównym akcentem jest wykończone marmurem przejście do salonu, podobne do tych projektowanych w latach 30. przez Bohdana Pniewskiego. Dekoracyjna ościeżnica kadruje widok na stół jadalny, wraz z zawieszonym, tuż nad, kryształowym żyrandolem.

 

 

Kontrast pomiędzy ciemnym przedpokojem, a dalszymi pomieszczeniami sprawia, że strefa dzienna wydaje się jeszcze bardziej przestronna i jasna. Wyraźny rytm parkietu, ułożonego we francuską jodełkę, w połączeniu ze swobodnie opadającą draperią zasłon nadaje wnętrzu klasyczny charakter.

 

Monumentalny okrągły stół projektu Piotra Dąbrowy, otoczony prostymi drewnianymi krzesłami Ton, umieszczony został w samym środku. Nad nim zawisł modernistyczny kryształowy żyrandol Paolo Veniniego z lat 60., sprowadzony został przez projektanta z brukselskiego antykwariatu. Filtrowane przez szkło światło rzuca w całym pomieszczeniu piękne refleksy.

 

 

Sofa robiona jest na zamówienie – jej kształt sprawia, że prowadzenie rozmowy pomiędzy ludźmi siedzącymi na kanapie, jak i tymi przy stole jest bardziej swobodne. Za sofą znajdują się półki na książki, na których można także odłożyć filiżankę kawy czy kieliszek wina. Lustrzany parawan w rogu ma znaczenie przede wszystkim estetyczne: jego wysokość równoważy się z zabudową kuchenną po drugiej ścianie, a umieszczenie go tuż przy oknie powoduje, że do usytuowanego od północy mieszkania wpada więcej tak potrzebnego światła dziennego.

 

 

Aneks po drugiej stronie pomieszczenia mieści kuchnię, wraz z zabudowaną lodówką, zmywarką i pralką oraz garderobę. Ciemny kolor frontów został zestawiony z różowo-purpurowymi żyłkami Białej Marianny – dzisiaj już prawie niedostępnego śląskiego marmuru, popularnego wśród polskiej szlachty XVII wieku, którego ostatnie bloki udało się pozyskać u podwarszawskiego kamieniarza. Dla projektanta ważne było wydzielenie nawet najmniejszego, zamykanego pomieszczenia, stąd w sypialni całą przestrzeń pomieszczenia zajmuje łóżko, oddzielone od reszty mieszkania przesuwnymi drzwiami.

Mosiężne panele oraz geometryczna tapeta Asteré tworzą w tym pokoju, służącym wyłącznie do odpoczynku i lektury, nastrojową złotą poświatę.

 

Łazienka jest najbardziej intymną częścią tego mieszkania. Rozlewające się żyłkowanie marmurowych płytek na podłodze zestawione jest z rytmicznymi, czarnymi płytkami na ścianach. W ich błyszczącej powierzchni odbijają się mosiężne dodatki, jak i w pewnym stopniu my sami.  Ustawione pod kątem lustro nad umywalką oraz zaoblony róg prysznica sprawiają, że znacznie trudniej jest zdefiniować naszemu oku przestrzeń, dzięki czemu staje się znacznie bardziej tajemnicza i nastrojowa.

 

Projekt: Jacek Kamiński, www.jacekkaminski.com
Zdjęcia: Jakub Nicieja, www.nicieja.pl